Z pamiętnika emigranta.

Kiedyś dostałem zegarek, od kogoś kto dał mi go w prezencie.

Dzisiaj patrzę na niego, stary, zmęczony jak ja, stoi zawzięcie.

Nic już nie pokazuje, jak moje włosy ta tarcza wypłowiała.

I szkiełko porysowane, tak samo jak dłonie popękana.

Poryte bruzdami jak twarz ma, skórzane zamknięcie.

Zatrzymał się w miejscu, stoi jak ja w miejscu zacięcie.

Wtedy, gdy wyjechałem, to były dawne lata. Zegarek jak prezent.

Jak wyprawkę na drogę otrzymałem. A teraz gdy wrócić składam pytanie.

Mamy inne plany, wiesz ten dom, twój pokój, wszystko pozmieniane.

Pytam się w językach prawie rodzimych. "Why", "Hvorfor", "Warum", "Dlaczego"…?

Cisza, jak z tego zegarka, do mnie dobiega. Wiesz, wszak wyjechałeś.

Chyba jestem jak on, niepotrzebny nikomu. Zegarek jak towarzysza, na drogę daleką.

Bez celu i miejsca, a czas w nim stanął na wieki. Choć codziennie wiadomość piszę.

Hej co u was? Co robicie. Halo? Otrzymuję jak list po tygodniu, odpowiedź zmęczoną.

Wszystko ok, odezwę się później, tym razem nie zapomnę, życzę ci miłego dnia ...Tato.

Pieprzony zegarku….

Autor: Mgw/ Mężczyzna gatunek wymierający.

Foto: Pinterest.

06 października 2022

Zegarek

Strona www stworzona w kreatorze WebWave.