Stała przed nim bez wstydu i strachu.

I pachniała tak słodko. Cała naga była.

Młoda, delikatna, dumna, nieskazitelna.

Piękna.

Hardo wzrok w niego wbiła.

Wręcz zimna. Spojrzeniem tym chłodnym go mierzyła.

Prowokowała bez gestu i słowa, samym aromatem swoim.

Widział jak na jej piersi kropla potu się kręci, łaskocze, żeby spłynąć po jej jasnej wręcz białej skórze ciała w dół. Śledził drogę tej kropli aż do podbrzusza nie mogąc oderwać od niej wzroku.

Pomyślał przełykając ślinę :

„Tak właśnie pachnie kolor biały”

Dziewczyna z Północy.

Arogancko piękna.

Niczym Anioł była, a to zwiastowało

jak wiadomo obietnicę raju.

 

Z tekstów „Norwegy” / Opwiadania z dna szuflady / Czarnt Kot