Z pamiętnika Emigranta - Milionerzy

Kiedyś na pomysł wpadłem,

wręcz wspaniały.

Odwiedzić kilku kumpli chciałem.

Może piwo wypiję albo czegoś się dowiem.

Lub zwyczajnie zobaczę towarzyszy niedoli.

Więc idę, w drzwiach szkło jedną nogą rozgarniam.

Zapach przykry i widok marny w kieliszku schowany,

odleciał powoli, za lokatora mając jedynie lustro małe.

Och, dzwonię , może ten drugi, przepraszam, do domu wrócił,

bilet w jedną stronę,

sznur konopny u pułapu,

żona obrączkę wcześniej zdjęła,

nie zdążył pożegnać się z nami.

Trzeci dawno w tańcu z białą damą, zawija rulonik z franklinem,

on już szczęśliwy nie ma nikogo.

Więc odwiedzę czwartego pomyślałem,

smutna sprawa, sąsiedzi mówią.

Z tydzień temu było, serce nie wytrzymało,

zadzwonić nie było komu.

Wiesz mieszkał sam. Kolejny emigrant z wyboru.

Trudno wracam do siebie, domu mojego nie domu,

lustro zamykam, szafki z rudą na klucz.

Cholera może bym wrócił.

Panika, i miliony powodów,

jak odważniki na szali rzucone.

Dobra. Nie ma już tematu.

Jadę, kolejne święta, kalendarz już chudy, „gate” i lotnisko,

port kilometrów tysiące.

O widzę że sie powodzi, milioner, pozazdrościć. Słyszę.

Tak, oczywiście.

Tylko komu?

25 października 2022

Milionerzy

Strona www stworzona w kreatorze WebWave.