Najbardziej z wad człowieka to miernoty się boję

Z ludzkiego lenistwa ona się wywodzi

Prostackich dusz błotem ubabranych

Nic wspólnego z wykształceniem czy pochodzeniem czyimś

Zwyczajnie życie swoje na szaro pędzlem malują

W szufladkach głowy wszystko powkładane

Gdzieś niedaleko blisko zawiści sobie leży

Łypie okiem z ropą na wszystko co inne

Na jednej półce z zazdrością tuż obok ciemnoty

Ślepia mruży od słońca ząbki zaciska z zazdrości

W szafce z napisem cement zmieszany z głupotą

A obok skrzyneczka na pranie brudne tu równa w dół

Wszystkich co sny kolorowe albo na gębie uśmiechy mają

Bo nikt nie może myśleć i robić coś przeciw inaczej

A w życiu mieć lepiej to regule wbrew a kodeks ich

Na brudnych tapetach w tych głowach spisany

I jest wręcz wszystko już zakazane przez zwykłe miernoty

Między Słowami Mężczyzny

30 sierpnia 2023

Miernoty

Strona www stworzona w kreatorze WebWave.